Ο Πρόεδρος της ΔΗΠΑ-Συνεργασίας, κ. Μάριος Καρογιάν, ήταν ο κύριος ομιλητής στη χθεσινή εκδήλωση του Δημοκρατικού Σωματείου Μέσα Γειτονιάς, η οποία πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Μέσα Γειτονιάς, για τους εορτασμούς των Εθνικών Επετείων της 25ης Μαρτίου 1821 και της 1ης Απριλίου 1955.
Ακολουθεί αυτούσια η ομιλία του Προέδρου, κ. Μάριου Καρογιάν:
«Επιτρέψτε μου πρώτα από όλα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου για την τιμητική αυτή πρόσκληση της Τοπικής Επιτροπής της ΔΗΠΑ-Συνεργασία Μέσα Γειτονιάς.
Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον Προέδρο της, τον φίλο Μάριο Πρωτοπαπά, τα μέλη και φίλους που εργάστηκαν για την αποψινή εκδήλωση. Ευχαριστώ και όλους εσάς για την παρουσία σας εδώ απόψε για να τιμήσουμε μαζί τους ήρωες μας.
Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,
Με ψυχική ανάταση και Εθνική περηφάνια γιορτάζουμε και φέτος τις Εθνικές μας Επετείους της 25ης Μαρτίου 1821 και της 1ης Απριλίου 1955.
Τις ιστορικές αυτές μέρες που σημάδεψαν ανεξίτηλα ένα ολόκληρο Έθνος, ένα ολόκληρο λαό. Τιμούμε αυτούς που με την Θυσία τους δόξασαν τον Θεό, αυτούς που αψήφησαν το θάνατο, έκαναν περήφανη τη Μάνα που τους γέννησε, τίμησαν το ομορφότερο ιδανικό της Λευτεριάς, ερωτεύτηκαν «με έναν έρωτα μεγάλο – αληθινό» που λάτρεψαν, την Πατρίδα και τον τόπο τους!
Αποτίνουμε ελάχιστο φόρο τιμής, σ’ εκείνους που τίμησαν την Πατρίδα με το αίμα τους!
Στη γενιά που σήκωσε το Λάβαρο της επανάστασης στην Αγία Λαύρα.
Στη γενιά που χόρεψε το χορό του Ζαλόγγου.
Στη γενιά που περήφανα ανέβηκε τα σκαλιά της αγχόνης ψάλλοντας τον Εθνικό ύμνο, για να χαρίσει στην Κύπρο μας τη Λευτεριά της.
Παρά τους αγώνες και τις θυσίες, η πατρίδα μας βρίσκεται και σήμερα σε ένα δύσκολο αγώνα.
Τιμούμε αυτές τις μέρες, την 25η Μαρτίου και την 1η Απριλίου, τον αγώνα των ελεύθερων Ελλήνων κατά της τουρκοκρατίας, τον αγώνα της ΕΟΚΑ κατά των Άγγλων αποικιοκρατών.
Ο πλούτος ενός αγώνα, κρίνεται από τις ιδέες που τον εμπνέουν. Και τους αγώνες αυτούς, τους ενέπνευσαν μεγάλα ιδανικά και μεγάλες μορφές. Ο Κολοκοτρώνης, ο Ρήγας Φεραίος, η Μπουμπουλίνα, ο Αυξεντίου, ο Μάτσης, ο Καραολής, ο Παλληκαρίδης.
Το 1821 ήταν μια Εθνικό – απελευθερωτική επανάσταση. Έτσι λοιπόν το κήρυγμα του Ρήγα «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή», βρήκε τελικά έκφραση και δικαίωση εκείνη την άνοιξη του 1821. Το ποτήρι είχε πια ξεχειλίσει. Οι εξαθλιωμένοι «ραγιάδες», ο απλός και ταπεινός λαός, που υπέφερε τα πάνδεινα στα χρόνια της σκλαβιάς, σμίγει και αγωνίζεται.
Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες,
Οι μεγάλες ιδέες δεν γεννιούνται τυχαία, αντιθέτως προέρχονται από πεφωτισμένα και εμπνευσμένα μυαλά οραματιστών.
Το ίδιο ισχύει και για το μεγάλο ξεσηκωμό του 1821, που σίγουρα δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Ήταν το ξέσπασμα του λαού που προετοιμάστηκε, εμπνεύσθηκε και κινητοποιήθηκε από τους Έλληνες διαφωτιστές, τους δασκάλους του Γένους, τον Ρήγα, τον Αδαμάντιο Κοραή, τους Φιλικούς κι άλλους φωτισμένους Έλληνες.
Δεν ήταν βέβαια αυτός ο αγώνας ένα εύκολο εγχείρημα. Μόνοι και αβοήθητοι οι εξαθλιωμένοι ραγιάδες ανέλαβαν τον απελευθερωτικό αγώνα χωρίς καμιά ξένη βοήθεια, με μόνες φωτεινές εξαιρέσεις τους γνωστούς ξένους φιλέλληνες, που βοήθησαν όσο μπορούσαν την Ελληνική Εθνεγερσία.
Η Κύπρος που συμμετείχε ενεργά στον αγώνα των Πανελλήνων, δεν ευτύχισε μαζί με τον υπόλοιπο Ελληνισμό να κερδίσει την ελευθερία της και έπρεπε να υπομείνει για πολλά ακόμα χρόνια σκλαβιάς και φυλακής.
Όμως εκεί που όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, η μικρή πικρή μας πατρίδα όρθωσε ανάστημα, πότισε με περισσότερο αίμα το δέντρο της λευτεριάς.
Έπρεπε να χρειαστεί και η δική της επανάσταση εναντίον των Βρετανών αποικιοκρατών σε εκείνο το μεγάλο απελευθερωτικό αγώνα του 1955-59, για να κερδίσει τη δική της ελευθερία.
Οι αριθμοί δε σημαίνουν τίποτε αν υπάρχει ψυχή. Κι όταν υπάρχει ψυχή, τότε η ελληνική αρετή μετατρέπεται σε νικηφόρα ορμή που σαν πυρακτωμένη λάβα απλώνεται και φουντώνει απ’ άκρη σ’ άκρη.
Τέτοια ήταν το 1955 η ορμή που έγινε οργή και φούντωσε σαν λάβα και στην Κύπρο μας, που στέναζε τόσους αιώνες σκλάβα, που «πολλούς αφέντες άλλαξε μα που δεν άλλαξε καρδιά». Την Κύπρο μας που έγραψε τότε με τα χέρια και την ψυχή εφήβων και αμούστακων παλικαριών τις δικές της χρυσές σελίδες στην ιστορία του έθνους.
Τα νιάτα της Κύπρου με πίστη στο δίκαιο αγώνα, κλείνοντας τα μάτια μπροστά στην υπεροπλία των Άγγλων αποικιοκρατών και σφραγίζοντας τ’ αυτιά μπροστά στην αποτρεπτική λογική, έφτιαξαν τα δικά τους εθνικά θυσιαστήρια. Τον Μαχαιρά, τον Αχυρώνα, το Δίκωμο, τα Φυλακισμένα Μνήματα.
Οι ήρωες της Κύπρου δεν έχουν όπλα. Μοιράζονται τα λιγοστά, που μυστικά έφθασαν στην Κύπρο. Δεν ξέρουν από πυρίτιδα. Σκοτώνονται σαν φτιάχνουν τις αυτοσχέδιες βόμβες τους.
Περπατάνε νύκτα στα βουνά. Σκάβουν κρησφύγετα και κατοικούν. Βασανίζονται, κρυώνουν, πεινούν. Πεθαίνουν από τα τραύματα τους. Μα ζουν. Ζουν και πολεμούν. Πολεμούν για το Θεό τους, πολεμούν για την οικογένεια και την Κύπρο μας, πολεμούν για το Έθνος και την Ελλάδα.
Οι περισσότεροι, όχι όλοι, φοίτησαν μόνο στο δημοτικό. Μερικοί, δε, μόνο στις πρώτες τάξεις. Έμαθαν όμως, «τόσα γράμματα όσα χρειάζονταν για να γράφουν τη λέξη Ελευθερία».
Ήταν φτωχοί, γεωργοί, βοσκοί, εργάτες, παιδιά του μόχθου και του ποδαριού. Οικοδόμοι, ξυλουργοί. Γνώριζαν όμως για την αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο, το 1821.
Μέσα στα λιγοστά πράγματα τους, κουβαλούσαν την Αγία Γραφή, παντοτινή σύντροφο τους και ένα βιβλίο με την ιστορία της κόρης για την οποία θα θυσιάζονταν: την Ελλάδα.
Τι κι αν δεν έβγαλαν Στρατιωτικές Σχολές. Τι κι αν δεν πέρασαν από Κέντρα Εκπαιδεύσεως. Τι κι αν δεν είχαν σύγχρονα όπλα. Σχολειό τους, το Ευαγγέλιο.
Εκπαίδευση τους, τα βουνά και τα λαγκάδια. Όπλα τους, η πίστη στο Θεό. Δύναμη τους, ο Σταυρός. Συντροφιά τους, η γλυκιά Παναγιά!
Φίλες και φίλοι,
Ο λόγος κάθε ομιλητή είναι κυριολεκτικά φτωχός, μπροστά στο ανυπέρβλητο και ανεπανάληπτο μεγαλείο της αυτοθυσίας και των αγώνων των ηρώων μας.
Σήμερα, ας αφήσουμε για λίγο την σκέψη, να διασχίσει τις χρυσές σελίδας της ιστορίας μας, και απλώς ας σταθούμε και εμείς, λιτοί προσκυνητές της μεγάλης τους θυσίας.
Ας σκύψουμε νοερά και ας αναπολήσουμε τους καθαγιασμένους χώρους της θυσίας τους.
Ας παραδειγματιστούμε, ας κατανοήσουμε πως χωρίς θυσίες και αγώνες δεν κερδίζεται καμία μάχη. Καμιά προσπάθεια. Το ίδιο και σήμερα, που οι καιροί είναι δύσκολοι.
Η Τουρκία απειλεί, η μισή μας πατρίδα είναι κατεχόμενη και το έγκλημα της Τουρκικής εισβολής και κατοχής από το 1974, παραμένει χωρίς τιμωρία.
Οι αγώνες του λαού μας και οι θυσίες των παιδιών μας για ελευθερία θα δικαιωθούν, αν αυτούς τους αγώνες και τις προσπάθειες τις συνεχίσουμε, για να λύσουμε το πρόβλημα που ταλανίζει την πατρίδα και το λαό μας εδώ και σαράντα οκτώ χρόνια.
Κανένας δεν επιθυμεί περισσότερο από εμάς μια ειρηνική, δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού προβλήματος, που θα τερματίζει τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής και θα ανοίγει το δρόμο της αρμονικής συνύπαρξης μέσα σε μια ενωμένη Ευρωπαϊκή Κύπρο. Μια λύση βασισμένη στα ψηφίσματα και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών, το διεθνές δίκαιο και το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο.
Αυτές τις κρίσιμες ώρες, πρέπει όλοι μαζί, σαν μια γροθιά, με μια φωνή, να βρούμε τον τρόπο να διαχειριστούμε το αύριο.
Πρέπει να είμαστε ψύχραιμοι, πρέπει να συμπορευθούμε και με δικές μας δυνάμεις τις οποίες σίγουρα διαθέτουμε, να στραφούμε προς την ορθή κατεύθυνση, χωρίς εσωτερικές αντιπαραθέσεις, επιζήμιες και άγονες αντεγκλήσεις.
Απαιτείται Εθνική Ενότητα, Εθνική Συνεννόηση, Σκληρή Δουλειά και μια κοινή Εθνική Προσπάθεια. Αυτά ακριβώς είναι τα ζητούμενα και τα επιβεβλημένα μέσα στους χαλεπούς καιρούς που τα τελευταία χρόνια βιώνουμε στην πατρίδα μας.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 και η οικονομική εξαθλίωση που βιώσαμε στην Κύπρο το 2013, οι προκλήσεις στο Κυπριακό και η διαρκής στασιμότητα των αδιεξόδων που προκαλεί η Τουρκία, οι απειλές της ακεραιότητας και κυριαρχίας μας σε έδαφος, θάλασσα και αέρα, η πανδημία και οι επιπτώσεις ειδικά στην οικονομία της χώρας μας, η καταρρακωμένη ψυχολογία όλων μας, από όσα πρωτόγνωρα και πρωτοφανή ζήσαμε, αναγκάζουν όλους να αναθεωρήσουμε τη βασική προσέγγιση που αφορά το μέλλον της χώρας μας.
Αναγνωρίζουμε την ανάγκη να επιλυθεί το εθνικό μας θέμα, να ανακτήσουμε την οικονομική υγεία και ευρωστία ως χώρα, να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής όλων των πολιτών της χώρας, να επιλύσουμε χρόνια και καθημερινά προβλήματα που στέκονται εμπόδιο σε αυτά τα θεμελιώδη κεφάλαια προόδου της χώρας και να οδηγήσουμε την Κύπρο μας στη νέα εποχή, παραδίδοντας τη χώρα στη νέα γενιά, σε καλύτερη κατάσταση από ότι την παραλάβαμε.
Αυτό είναι το διακύβευμα της πολιτικής μας ύπαρξης και δράσης και διακηρύττουμε κατ’ επανάληψη ότι οι εθνικοί αυτοί στόχοι μπορούν να εκπληρωθούν μέσα από συλλογική προσπάθεια, συλλογική σοφία, συλλογική δουλειά.
Αναγνωρίζουμε ότι ουδείς πολιτικός ή κομματικός χώρος από μόνος του δεν μπορεί στη νέα τάξη πραγμάτων να πετύχει αυτούς τους εθνικούς στόχους και αυτή ακριβώς είναι η πεμπτουσία της πρότασης μας για τις επερχόμενες Προεδρικές εκλογές.
Αν μπροστά στους κινδύνους, τις απειλές, τα προβλήματα και τις έκτακτες περιστάσεις που αντιμετωπίζει ο τόπος και η κοινωνία μας ΔΕΝ κατορθώσουμε να σταθούμε όρθιοι στο ύψος των περιστάσεων, όσο σκληρό και αν ακουστεί αυτό που θα πω, το μέλλον αυτό δεν θα υπάρξει για την πατρίδα μας.
Αναλογιζόμενοι, λοιπόν, τις απειλές, αλλά και την ευθύνη που αναλογεί στον καθένα μας, έχουμε προτείνει να υποστείλουμε, έστω προσωρινά τις κομματικές σημαίες και να προχωρήσουμε στο σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας ή έστω, της ευρύτερης δυνατής αποδοχής, με έναν κοινό υποψήφιο πρόεδρο που να εγγυάται την εφαρμογή ενός κοινού προγράμματος διακυβέρνησης με βασικούς άξονες:
o Τη αντιμετώπιση των προκλήσεων της Τουρκίας και επίτευξη λύσης του κυπριακού εντός των παραμέτρων του ΟΗΕ .
o Την Διαχείριση της οικονομίας ως εθνικού θέματος.
o Την κατίσχυση του κράτους δικαίου.
o Την αξιοποίηση του φυσικού μας πλούτου και των γεωστρατηγικών πλεονεκτημάτων της πατρίδας μας.
o Τη μείωση της γραφειοκρατίας και εισαγωγή αποτελεσματικών μεθόδων αντιμετώπισης των προβλημάτων καθημερινότητας των πολιτών.
o Την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και του κοινωνικού ιστού με πιο σύγχρονες και αποτελεσματικές πολιτικές.
o Την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού.
o Την δημιουργία προοπτικών των νέων μας, μέσα στην σύγχρονη και ανταγωνιστική εποχή.
o Τη μετάβαση στην εποχή του ψηφιακού μετασχηματισμού και στην πρακτική εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας.
Η πρόταση μας είναι να καταλήξουμε σε ένα κοινό πολιτικό μανιφέστο και να δεσμευτούμε από κοινού, αδιαφορώντας για το όποιο κομματικό όφελος ή κόστος, την εφαρμογή του στην πράξη.
Είναι μια πρόταση ευθύνης. Μια πρόταση για το αύριο. Μια υποχρέωση όλων μας προς την επόμενη γενιά.
Εξάλλου, αυτό είναι το ανεξόφλητο χρέος μας προς την Ιστορία και προς όλους τους ήρωες που κάθε χρόνο τιμούμε. Αυτούς που με την θυσία και τους αγώνες τους έδωσαν σε εμάς την ελευθερία και την κρατική μας υπόσταση.
Έχουμε χρέος να δικαιώσουμε τις θυσίες και τους αγώνες τους, παραδίδοντας στην επόμενη γενιά μια Κύπρο ελεύθερη, δίκαιη, προοδευτική και ευημερούσα.
Τιμή και Δόξα στους ήρωες μας. Το φωτεινό παράδειγμα τους και ο άδολος πατριωτισμός τους ας αποτελεί οδοδείκτη όλων μας».
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022
