Ομιλία του Προέδρου της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ κ. Μάριου Καρογιάν κατά την ειδική συνεδρία της Βουλής των Αντιπροσώπων για τις μαύρες επετείους του προδοτικού πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής (Πέμπτη, 15 Ιουλίου 2021, ώρα 11 π.μ.)
Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας ,
Κυρία Πρόεδρε της Βουλής των Αντιπροσώπων,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ακόμη ένας Ιούλης, ο 47ος στη σειρά, μάς θυμίζει αυτές τις μέρες τη μεγάλη τραγωδία του 1974.
Ένας ακόμα Ιούλης – ο πιο αδυσώπητος μήνας στη σύγχρονη κυπριακή ιστορία – μάς θυμίζει εκείνη τη μεγάλη διπλή τραγωδία αλλά παράλληλα μάς υπενθυμίζει και το χρέος μας. Το χρέος μας προς την πατρίδα, το χρέος μας προς του νεκρούς μας αλλά και το χρέος μας προς τις μελλούμενες γενιές.
Πώς, αλήθεια, μπορούμε να ξεχάσουμε, όταν οι πληγές που προκάλεσε εκείνο το δίδυμο έγκλημα παραμένουν ακόμα αιμάσσουσες και ανεπούλωτες;
Είμαστε εδώ για να αποτίσουμε φόρο τιμής στους ήρωες και τους μάρτυρες μας, στους υπερασπιστές και προασπιστές της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της νομιμότητας.
Τιμούμε τον αείμνηστο Εθνάρχη Μακάριο, που ήταν ο κύριος στόχος των πραξικοπηματιών. Τιμούμε τους αγώνες του και την ανεκτίμητη προσφορά του προς την πατρίδα.
Τιμούμε τους γενναίους υπερασπιστές της ελευθερίας και της πατρίδας, που έπεσαν μαχόμενοι, πολεμώντας τις ορδές του Αττίλα.
Τιμούμε τους αγνοούμενούς μας, τους παθόντες, τους εγκλωβισμένους, τις δεκάδες χιλιάδες των προσφύγων μας.
Ανήμερα της θλιβερής επετείου του προδοτικού πραξικοπήματος, οφείλουμε να μην λησμονούμε ποτέ ότι τα ύψιστα αγαθά της δημοκρατίας και της ελευθερίας δεν χαρίζονται. Κερδίζονται με αγώνες και θυσίες.
Αυτές τις ημέρες, παράλληλα με τις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής καλούμαστε να κάνουμε και τον απολογισμό μας. Την αυτοκριτική μας. Με θάρρος και εντιμότητα. Με καθαρότητα σκέψης αλλά και ειλικρίνεια θα πρέπει να διερωτηθούμε: Κάναμε όσα πρέπει; Μήπως μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα;
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι στην πορεία των 47 χρόνων από το δίδυμο έγκλημα του Ιούλη του 1974 κάναμε λάθη, είχαμε παραλείψεις, δεν διαγνώσαμε ή δεν προβλέψαμε ορθά τις τουρκικές προθέσεις και κινήσεις και κάποιες στιγμές χάσαμε τον προσανατολισμό μας.
«Οι καιροί ού μενετοί». Πρέπει να ανασκουμπωθούμε.
Πρέπει να συνεννοηθούμε μεταξύ μας και να συμφωνήσουμε ποιά θα είναι η πάρα πέρα πορεία μας. Πρέπει να δώσουμε μια νέα προοπτική στον αγώνα και τις διεκδικήσεις μας.
Μπορεί τα 47 χρόνια να είναι πολλά. Και είναι. Αλίμονο όμως, εάν χάσουμε την πίστη στο δίκαιο του αγώνα μας. Αν κουραστούμε, αν απογοητευτούμε, αν απελπιστούμε, αν λιποψυχήσουμε.
Σίγουρα δεν είναι εύκολος ο αγώνας μας. Ουδέποτε ήταν. Όμως, κανένας δεν πρόκειται να μας προσφέρει την ελευθερία και τα δικαιώματά μας, εάν εμείς οι ίδιοι δεν συνεχίσουμε να τα διεκδικούμε με σθένος, αποφασιστικότητα και διεκδικητικό ρεαλισμό.
Κύριε Πρόεδρε,
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Δεν θα επαναλάβω σήμερα τι ζητούμε και τι απαιτούμε από το διεθνή παράγοντα και γενικά από τους ξένους. Ούτε θα επισημάνω και θα αναλύσω την τουρκική στρατηγική στο κυπριακό και την τουρκική αδιαλλαξία και επιθετικότητα.
Σήμερα, θέλω να σταθώ στο τι κάνουμε, στο τι πρέπει, «ΕΜΕΙΣ» να κάνουμε.
Σήμερα, οφείλουμε να επικεντρωθούμε στο δικό μας καθήκον, στις δικές μας ευθύνες.
Τα τελευταία χρόνια, οι συνεχείς πολιτικές και κομματικές έριδες και αντιπαραθέσεις, αλλά και η κατίσχυση ανεδαφικών και θυμικών θέσεων και προσεγγίσεων έχουν κατακερματίσει το μέτωπο του αγώνα μας και έχουν ναρκοθετήσει τη συλλογική διεκδίκηση των δικαίων μας και τη διαχείριση των κορυφούμενων απειλών και των κινδύνων που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας.
Αλήθεια, με ποια προοπτική, με ποιά προσδοκία και με ποιά ελπίδα μπορούμε να δώσουμε τις μάχες μας και να τις κερδίσουμε, όταν, αντί να σταθούμε μονιασμένοι απέναντι στον τούρκο κατακτητή, οχυρωνόμαστε στα ιδιαίτερα κομματικά μας οχυρά και κάστρα και πολεμούμε αλλήλους;
Η τουρκική επιθετικότητα και αλαζονεία όπως εκφράζεται τα τελευταία χρόνια και τώρα οι τουρκικές στοχεύσεις και μεθοδεύσεις για το άνοιγμα της Πόλης της Αμμοχώστου υπαγορεύουν άμεση, αποφασιστική και αποτελεσματική αντίδραση.
Η Κύπρος κινδυνεύει.
Κινδυνεύουμε να χάσουμε οριστικά τη μισή μας πατρίδα. Και δυστυχώς, δείχνουμε ανήμποροι να αντιδράσουμε αποτελεσματικά.
Δεν συμφωνούμε καν στα αυτονόητα και στη βάση λύσης του κυπριακού, που δεν είναι άλλη από τη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, όπως αυτή περιγράφεται στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, που αποτελεί τον κορυφαίο ιστορικό συμβιβασμό της πλευράς μας.
Την ίδια ώρα που κάποιοι από εμάς ρίχνουν νερό στον μύλο της Τουρκίας, υποβάλλοντας ιδέες εκτός των παραμέτρων και του πλαισίου λύσης των Ηνωμένων Εθνών, αναμένουμε από τους ξένους και τα Ηνωμένα Έθνη, να επιμείνουν στις αρχές του διεθνούς δικαίου;
Δυστυχώς τα Ηνωμένα Έθνη και η διεθνής κοινότητα, επιμένουν να παίζουν το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου. Τα παγκόσμια οικονομικά, γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά συμφέροντα επικρατούν έναντι του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς ηθικής, γεγονός που αποθρασύνει ακόμη περισσότερο την Άγκυρα.
Αυτή ειδικότερα την περίοδο, η Τουρκία επιχειρεί να υπαγορεύσει και να επιβάλει τους δικούς της όρους, τόσο σε ό,τι αφορά στη μορφή και το περιεχόμενο της λύσης του κυπριακού προβλήματος, όσο και το ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και όχι μόνο.
Μιλά απροκάλυπτα για λύση δύο κρατών, δύο λαών, δύο εθνών, δύο θρησκειών και ανερυθρίαστα παρουσιάζει την συνομοσπονδία ως δήθεν μεγάλη και έσχατη υποχώρηση εκ μέρους της.
Επιμένει σε τουρκικές εγγυήσεις και σε μονομερή επεμβατικά δικαιώματα. Συνεχίζει το σφετερισμό των ελληνοκυπριακών περιουσιών, τη βεβήλωση των θρησκευτικών μας μνημείων και το ολοκληρωτικό εθνικό ξεκαθάρισμα των κατεχόμενων περιοχών μας. Εσχάτως, στην περίπτωση της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου, επιχειρεί να μεταβάλει το status quo, να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα επί του εδάφους και να διχάσει τους κατοίκους της.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η ευθύνη για τη διαχείριση του κυπριακού προβλήματος, για την αναζωογόνηση των ελπίδων και των προσδοκιών του κυπριακού λαού, είναι βαρύτατη. Το ιστορικό μας χρέος, τεράστιο.
Ούτε οι ώμοι του ενός, ούτε οι ώμοι των ολίγων μπορούν να τη σηκώσουν. Χρειάζονται οι ώμοι όλων. Χρειάζεται η σοφία, η σύνεση, η προσήλωση σε αρχές καθώς και η εξεύρεση των πιο αποτελεσματικών τρόπων ενίσχυσης της υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της γεωπολιτικής της αξίας.
Είμαστε υπόλογοι έναντι των προγόνων μας αλλά και έναντι αυτών που θα έλθουν μετά από εμάς σ’ αυτή τη γη, να συνεχίσουμε τον αγώνα για την απελευθέρωση και την επανένωση της πατρίδας μας, μέχρι την τελική δικαίωση.
Έχουμε χρέος έναντι της ίδιας της Ιστορίας, να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές μια ελεύθερη, ενωμένη και δημοκρατική Κύπρο.
Αυτό το χρέος δεν μπορούμε, αλλά ούτε και έχουμε το δικαίωμα να το αφήσουμε ανεκπλήρωτο.
Όπως μας το προμήνυσε ο Κώστας Μόντης «Όμως αυτός (ο Πενταδάκτυλος) είν’εκεί απέναντι μας και μας ρωτά: Λοιπόν;»
Σας ευχαριστώ.
