Η 26η Ιουνίου είναι μια μέρα αφιερωμένη στο διαρκή αγώνα απέναντι στην εξάρτηση, την απομόνωση, τον αποκλεισμό.
Η Παγκόσμια Ημέρα κατά των ναρκωτικών δεν προσφέρεται για μεγάλα λόγια. Είναι ημέρα περισυλλογής, αλλά και αυτοκριτικής για όλους μας για τα αίτια του σοβαρότερου, ίσως, κοινωνικού προβλήματος της νεολαίας μας, του πιο ζωντανού και δυναμικού κομματιού της κοινωνίας μας.
H τοξικομανία είναι ένα κατ’ εξοχήν κοινωνικό φαινόμενο, μέτρο της δυσφορίας του σύγχρονου ανθρώπου, μέσα σε μια κοινωνία σε κρίση και ένα πολιτισμό σε παρακμή.
Οι έφηβοι που στρέφονται σήμερα στα ναρκωτικά δεν το κάνουν από «περιέργεια». Στρέφονται στα ναρκωτικά για να αποκτήσουν μια ταυτότητα που τους λείπει, για να ανήκουν κάπου, έστω και στο περιθώριο, για να ξεφύγουν από την πίεση της οικογένειας, που ζει και αυτή την κρίση της.
Είναι για αυτό τον λόγο που πέραν από τις δράσεις πρόληψης, ενημέρωσης και τα κέντρα αποτοξίνωσης, θα πρέπει, ίσως να δοθεί μεγαλύτερη προτεραιότητα και σημασία στη διαδικασία ενσωμάτωσης και κοινωνικοποίησης των ατόμων που έκαναν χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών, γιατί όλοι είναι απαραίτητοι και πολύτιμοι και γιατί όλοι έχουν δικαίωμα στη ζωή.
Δεν μπορούμε, αλλά ούτε έχουμε την πολυτέλεια να μείνουμε απαθείς και αμέτοχοι σε αυτό τον εφιάλτη της νέας γενιάς και της κοινωνίας γενικότερα. Ο ναρκομανής δεν γεννιέται αλλά γίνεται και γι’ αυτό έχουμε όλοι ευθύνη, πολιτεία, οικογένεια, κοινωνία, o καθένας από εμάς.
Ο αγώνας ενάντια στα ναρκωτικά είναι αγώνας για τη ζωή και πρέπει να είναι καθημερινός και διαρκής.
