Ενώ απομένουν ελάχιστα εικοσιτετράωρα μέχρι την ημέρα των βουλευτικών εκλογών της 30ης Μαΐου, τα κόμματα που επί δεκαετίες πρωταγωνίστησαν στην πολιτική ζωή του τόπου εξακολουθούν να ασχολούνται με τα μικρά, τα ανούσια και τα ασήμαντα.
Λέξη για το πώς θα βγει η πατρίδα μας από την κρίση αξιοπιστίας στην οποία την έχουν οδηγήσει.
Λέξη για το πώς θα αντιμετωπισθούν οι μεγάλες προκλήσεις της επόμενης ημέρας των εκλογών.
Λέξη για τους μεγάλους κινδύνους και τις απειλές που ορθώνονται μπροστά στο μέλλον της νέας γενιάς.
Ούτε μια πρόταση για την αλλαγή του παραγωγικού μας μοντέλου.
Ούτε μια εισήγηση για τον επανασχεδιασμό της οικονομίας μας.
Ούτε μια νέα ιδέα για την ανασύνταξη της κοινωνίας μας.
Ούτε ένα σχέδιο για την μεταβολή του τρόπου διακυβέρνησης, την αποκατάσταση του κύρους των θεσμών, τον εκσυγχρονισμό της δημοκρατίας μας.
Ούτε καν συγκεκριμένες αναφορές στο κυπριακό και την ανάγκη επανένωσης της πατρίδας.
Μόνον ατάκες, συνθήματα και στερεότυπες επαναλήψεις χιλιοειπωμένων πραγμάτων χωρίς αντίκρισμα.
Αδιαφορία για τους πρόσφυγες, τους εγκλωβισμένους μας, τα παιδιά των αγνοουμένων μας.
Αφωνία για τα μεγάλα και κρίσιμα ζητήματα.
Αμηχανία για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Σιωπή για τους μονογονιούς, τους συνταξιούχους, τα παιδιά με αυτισμό, τα άτομα με αναπηρία, τους κουρεμένους του 2013, τους άνεργους, τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους, τους συμπολίτες μας που κινδυνεύουν να χάσουν τις περιουσίες τους από τις εκποιήσεις, τους νέους μας.
Κάποιοι φαίνεται να βολεύονται με την ακινησία.
Κάποιους συμφέρει η Κύπρος να παραμείνει περιθωριοποιημένη, διχασμένη και μοιρασμένη.
Κάποιοι περιορίζονται σε λαϊκισμούς, μηδενισμούς, αρνητισμούς.
Συσκοτισμός και εφησυχασμός.
Κατά τα άλλα διαπληκτισμοί για τα δικηγορικά γραφεία του ενός και του άλλου.
Καυγάδες για τα πόσα τσέπωσε ο ένας και πόσα ο άλλος.
Ανταγωνισμοί για το πόσα χρυσά διαβατήρια έκαναν μεταξύ τους.
Για τα προσωπικά συμφέροντα και όχι το κοινό καλό.
Κανένας συναγωνισμός για την ευημερία των πολιτών.
Κανένα αφήγημα για την Κύπρο του αύριο και την νέα γενιά.
Έτσι, όμως, ο τόπος δεν πάει μπροστά.
Mε αυτές τις παρωχημένες νοοτροπίες, με αυτές τις συμπεριφορές που μυρίζουν ναφθαλίνη και αυτό το πολιτικό και κομματικό σύστημα που ούτε βλέπει ούτε ακούει τις κραυγές απόγνωσης και πόνου των ανθρώπων που υποφέρουν και ζουν στην αβεβαιότητα, η πατρίδα δεν θα πάει μακριά.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ – Συνεργασία Δημοκρατικών Δυνάμεων απόφυγε συνειδητά να εμπλακεί στις αντιπαραθέσεις των παραδοσιακών κομμάτων.
Προσπάθησε να τοποθετηθεί σαν μια χρήσιμη, ωφέλιμη και δημιουργική πολιτική δύναμη.
Μια δύναμη της μετριοπάθειας, της σύνθεσης και της λογικής.
Του μέτρου και όχι των ακροτήτων.
Μία δύναμη-εγγύηση πολιτικής σταθερότητας και εποικοδομητικού διαλόγου.
Μια αυθεντική κεντρώα δύναμη με θετικές προτάσεις και υπεύθυνη στάση.
Μια δύναμη που αντιπροσωπεύει εναλλακτική επιλογή για όσους καταλαβαίνουν ότι η αποχή δεν είναι λύση. Είναι η διαιώνιση του προβλήματος.
Ότι είναι καιρός να γυρίσουμε σελίδα.
Να αλλάξουμε ρότα.
Να ανανεώσουμε την Βουλή.
Να εκλέξουμε μια Βουλή ικανή να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών.
Να αναλάβει πρωτοβουλίες.
Να προωθήσει προγραμματικές συγκλίσεις.
Γι’ αυτό χρειαζόμαστε μια μεγάλη, πατριωτική και αυθεντική δημοκρατική παράταξη με ρυθμιστικό ρόλο, κεντρώο προσανατολισμό, παραγωγικές ιδέες, δυνατότητες σύνθεσης.
Μια δύναμη ευθύνης και ελπίδας. Όχι ανευθυνότητας και παρακμής.
Γι’ αυτό χρειαζόμαστε την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ-Συνεργασία Δημοκρατικών Δυνάμεων.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
26 ΜΑΪΟΥ 2021
